بررسی اثر نانو ذرات اکسید منیزیم در حافظه اجتنابی غیر فعال و در فراموشی ناشی از مرفین در موش کوچک آزمایشگاهی نر

نشان داده شده برخی مکمل¬¬های منیزیم اشکال مختلف حافظه از قبیل حافظه کوتاه مدت، بلند مدت، کارکردی را بهبود می بخشند اما محدودیت ورود منیزیم از سد خونی مغزی استفاده از این یون را با محدودیت روبرو ساخته است. نانوذرات معدنی مانند نانوذرات اکسید منیزیم بدلیل خاصیت فیزیکوشیمیایی منحصر بفرد براحتی از سدهای بیولوژیک عبور می¬کنند اما نقش آنها در حافظه و فراموشی مشخص نیست. همچنین مصرف قبل و بعد از آموزش آگونیست های اوپیوییدی مانند مرفین باعث تخریب حافظه می شود. درمطالعه حاضر اثر نانو ذرات اکسید منیزیم بر حافظه اجتنابی غیرفعال و فراموشی ناشی از مرفین مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه از موش های سوری نر از نژاد ان ماری در محدوده وزنی 30-٢۵ گرم، در گروه-های کنترل، دریافت کننده نانو اکسید منیزیم در دوزهای1، 2/5،5 و۱۰ میلی¬گرم بر کیلوگرم قبل و پس از آموزش و قبل از آزمون، دریافت کننده مرفین در دوز های 5 و 10میلی گرم بر کیلوگرم پس از آموزش و گروه¬های تداخلی مرفین و نانو اکسید منیزیم مورد مطالعه قرار گرفتند. برای ارزیابی حافظه اجتنابی غیرفعال از دستگاه استپ داون استفاده شد و حافظه در تمام گروه¬ها 24 ساعت پس از آموزش مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد نانواکسید منیزیم در مقادیر2/5، 5 و۱0 میلی گرم بر کیلوگرم در تزریق قبل و پس از آموزش و مقادیر 1، 2/5 و 5 در تزریق قبل از آزمون سبب بهبودی حافظه اجتنابی غیر فعال شد ولی بر فعالیت حرکتی حیوان بی¬تاثیر بود. مرفین در تجویز پس از آموزش در مقدار۵ میلی¬گرم بر کیلوگرم باعث فراموشی قابل ملاحظه¬ای شد. نانو اکسید منیزیم در مقادیر 2/5، 5 و 10 از فراموشی ناشی از مرفین 5 میلی¬گرم بر کیلوگرم ممانعت نمود. نانو اکسید منیزیم احتمالا با عبور از سد خونی مغزی و دخالت در مسیرهای حافظه باعث تقویت حافظه شده و با تداخل اثر با سیستم های نوروشیمیایی مرتبط با مرفین از تخریب حافظه ناشی از آن جلوگیری می¬نماید.